Nanaya

De visualisatie over de eindigheid van het leven kan best een heftige uitwerking hebben. Het is niet niks om het aardse leven los te laten. Het kan gevoelens van spijt, schuld, boosheid of verdriet oproepen. En vaak ook angst, zowel voor het loslaten van wat is geweest als de vele dingen die dan nooit meer zullen zijn. Vaak bestempelen we deze emoties als negatief en hoewel een teveel ervan inderdaad schadelijk kan zijn, bestaan deze gevoelens net zo goed als vreugde en geluk. Het ervaren van deze gevoelens in zo’n visualisatie kan helpen om bewuster in je leven te staan. Wat wil ik eigenlijk? Welke dingen heb ik mogelijk opgeofferd? Welke delen of kanten van mezelf?

We leren al jong dat we niet alles kunnen krijgen wat we willen. Dat is een belangrijke les om te leren en zorgt ervoor dat we dankbaar kunnen zijn voor alles wat we wel hebben. Maar het kan ook inhouden dat we daaruit leren dat er veel is wat niet kan. Omdat het te hoog gegrepen is, omdat het gevaarlijk is of omdat het simpelweg niet hoort. Stilstaan bij je dood en het loslaten van het leven kan dergelijke ideeën aan de kaak stellen. Want kloppen ze eigenlijk nog wel? Is het inderdaad niet mogelijk wat je zou willen? Of ben je te veel bezig geweest met het voldoen aan andermans verwachtingen en het pad lopen dat ‘zo hoort’ dat je delen van jezelf verwaarloost?

De les van Lughnasadh is die van overvloed en van dankbaarheid kunnen ervaren voor alles wat je ontvangt en doet. Het plukken van de vruchten van gedane arbeid. En dankbaarheid voor het leven zelf.

Misschien kwam je er tijdens de visualisatie achter dat je dingen anders wil doen of spijt hebt van zaken als je nu daadwerkelijk het leven los zou moeten laten. Dat is niet fijn om te ervaren, maar kan wel een krachtige impuls zijn om ermee aan de slag te gaan. Mabon staat voor de deur, een tijd van loslaten. En daarna Midwinter, om te bezinnen hoe je dingen anders aan wil pakken. De cyclus van het leven draait om verandering, elk jaar, elke maan(d) en elke dag opnieuw. Tussen die veranderingen door is het heerlijk om dankbaarheid te kunnen ervaren voor de fase waarin jij je nu bevindt. Ook zonder die veranderingen kun je genieten van wat zich nu afspeelt en stilstaan bij alle dingen waar je blij mee bent. Dat is de les die je op dit moment van de natuur kunt leren.

Dankbaarheidsdagboek
Wanneer je het lastig vindt om in de drukte van alledag regelmatig stil te staan bij de dingen waar je van geniet of waar je dankbaar voor bent, kun je een eenvoudige oefening doen. Het bijhouden van een dankbaarheidsdagboekje kan dan echt helpen. Elke avond schrijf je 2 of 3 dingen op waar je die dag dankbaar voor was. Dat kunnen kleine of grote dingen zijn. Als het maar iets is waar je blij mee bent en dankbaarheid voor kunt ervaren. Zelfs in de meest moeilijke periodes van je leven zijn er dingen waar je dankbaarheid voor kunt voelen. Als je het een tijdje doet, kun je ook wat variatie aanbrengen. Bijvoorbeeld elke maandag 3 dingen beschrijven waar je dankbaar voor bent die te maken hebben met werk. En op donderdag 3 gelukkige momenten met je partner. 

Zelf heb ik dit lange tijd gedaan toen ik in een drukke periode zat en veel stress ervoer. Niet alleen liet het me elke dag bewust terugkijken op de dag en stilstaan bij wat er wel fijn was of goed ging. Maar het werkte ook door in mijn dagen. Ik ging met andere ogen kijken naar wat ik tegenkwam en ging daadwerkelijk meer genieten. Ook viel het me op dat gaandeweg de lijstjes veranderden. Van eerst vooral de focus op dingen die ik had afgerond (want ieder ding dat klaar was, zorgde voor wat rust in mijn hoofd), naar steeds meer kleine geluksmomenten. Het is mooi om die ontwikkeling in jezelf te ervaren en door een dankbaarheidsdagboekje kun je die goed volgen. Je kunt er echt een dagboek voor gebruiken, maar een mooi schrift of een simpel schrijfblok voldoet ook prima. Lughnasadh is het perfecte moment om hiermee te starten.