Nanaya

De natuur laat ons zien dat we niet altijd hoeven te groeien of bloeien. Er is een tijd voor groei en bloei, zeker, maar het is niet nodig (of wenselijk) om dat constant vol te houden. Na een periode van groei mag een periode van verval volgen. En tegenover de drukke energie van de zomer staat de stille energie van de winter. Midwinter nodigt ons uit om naar binnen te keren en vanuit daar je leven te beschouwen. In de drukte van alledag staan we daar weinig bij stil, terwijl je juist vanuit stilstand kunt zien of je nog wel op het pad bent dat je wil bewandelen. Deze periode is geschikt om jezelf af te vragen of je gelukkig bent en op welke gebieden wel en welke gebieden niet. Het is geen tijd om meteen grootse veranderingen door te voeren als je erachter komt dat je iets zou willen aanpassen. Juist het beschouwen staat nu centraal, niet het veranderen. Daar is de energie van de lente geschikter voor.

Het jaarfeest Midwinter staat voor de deur, net als Kerstmis en Oudjaar. Hoewel voor veel mensen juist een drukke periode met alle sociale ‘verplichtingen’ nodigt de natuur ons uit om naar binnen te keren en een periode van rust in te gaan. Ook dit thema was voor mij erg actueel met de kraamtijd. Wie al langer meeleest weet dat ik een echt zomermens ben, zowel door het warme weer als door de bijpassende energie. Ik floreer bij actie, bezig zijn, lijstjes afvinken en doen. De winter heb ik lange tijd het minst fijne seizoen gevonden; nietsdoen, rust en stilte pasten niet bij me.

Toen ik rond m’n achttiende geïnteresseerd raakte in hekserij was het ‘in’. Het was in de tijd dat het boek Heks van Susan Smit uitkwam en diverse Amerikaanse heksen hadden ook net hun boeken uitgegeven. Er waren allerlei fora waar je over hekserij kon lezen en waar men op zoek was naar covens. Ik verdiepte me al een tijdje in het spirituele boekenschap van de plaatselijke bieb en toen ik m’n eerste boek over hekserij las, was ik meteen geïntrigeerd. Nog steeds is hekserij de overkoepelende naam voor de levenswijze die allerlei voor mij interessante onderwerpen omvat. De vorm is in de loop der jaren echter wel erg veranderd. Waar ik me eerst vooral verdiepte in de magische kant van hekserij (werken met stenen, met wierook, spreuken schrijven en rituelen uitvoeren) ben ik me in de loop der jaren steeds meer gaan richten op leven volgens het ritme van de natuur. Daar heb ik geen grootse rituelen voor nodig en spreuken zet ik nog maar sporadisch in. Ik laat het leven liever lopen zoals het loopt en als iets niet lukt, doe ik zelfonderzoek om te ontdekken waarom het stagneert. Een stuk minder spannend misschien, maar voor mij zeker niet minder magisch. Alleen al het ontstaan van nieuw leven in het voorjaar, het loslaten in de herfst en het genieten van het naar binnen keren in de winter is voor mij pure magie. Die cyclus volgen, met alle uitdagingen, kansen en mogelijkheden die daarbij horen. En dat jaar in, jaar uit.

Het jaarfeest Samhain staat voor de deur: een periode waarin men vroeger het ene jaar afsloot en het nieuwe startte. Ons oudjaar werd eind oktober gevierd. Het is een tijd van transformatie, van wisseling en verandering. Net als tegenhanger Beltane, al staat in die periode van het jaar juist het nieuwe leven en de vruchtbaarheid centraal. Samhain koppelen we vaak aan de dood: de overgang van leven naar sterven, van bestaan naar niet bestaan. Toch past deze overgangsperiode net zo goed bij de overgang van ‘niet zijn’ naar ‘zijn’. Een ervaring waar wij zelf middenin zitten met de geboorte van onze dochter. Het nieuwe leven was al een hele tijd voelbaar in mijn buik en zelfs zichtbaar op echo’s, maar pas tijdens de bevalling verandert de daadwerkelijke vorm van dit nieuwe leven. Na de bevalling is ze opeens ‘op aarde’.