Nanaya

Gedicht aarde
Als je geld lijkt te verdampen,
Je in de armoe bent beland.
Ga eens flink op mij stampen,
En zet je zorgen aan de kant.

Ik heb rijkdom in overvloeden,
Deel graag uit aan ieder mens,
Ik wil al mijn kinderen voeden,
Maar hanteer daarbij een grens.

Teveel van mijn aarde kan je pletten,
Houdt je gevangen in een materieel web,
Maakt dat je geen stap kunt zetten,
“Kijk allemaal eens wat ik heb!”

Alles willen maar nooit tevreden,
Is meer, meer, meer waarnaar je streeft?
Dan verhoor ik geen gebeden,
Wees eerst eens dankbaar dat je leeft!

Zonder mij heb je geen aarding,
Zweef je maar rond zonder doel,
Alles wat ooit eens verging,
Is als een zuster voor jouw gevoel.

Laat het los en laat het gaan,
Voel je vrijer en niet bezwaard,
Rouw niet om wat van mij is vergaan
Maar kijk naar wat er is bewaard.

Sta je open voor mijn schoonheid,
Open je zintuigen en snuif mij in,
Ik breng je diepe, aardse wijsheid,
Geef je leven telkens zin.

Dus geniet van alle pracht,
Van mijn natuur in al haar glorie,
Leef nu, met je totale aandacht
En niet langer in de historie.

Dit gedicht komt uit de schriftelijke heksencursus.

Wanneer je weer eens loopt te huilen,
Niet weet waarom maar toch verdriet.
Blijf dan niet zo binnen schuilen,
Maar ga naar buiten als het giet.

Mijn regens zullen jou opschonen,
Maken je emoties vrij.
Ik laat je je ware innerlijk tonen,
Want daaraan loop je vaak te snel voorbij.

Teveel water kan overstromen,
Sleurt alles in die stroming mee.
Ik ben niet langer in te tomen,
En jij volgt mij dan gedwee.

Je gedachten krijgen dan geen adem,
Alles gaat volgens het gevoel,
Het overspoelt je innerlijke stem,
Je wijkt af van je levensdoel.

Maar zonder mij kun je niet voelen,
Draai je steeds in cirkels rond.
Je blijft in de nachten woelen,
Je dromen vallen op droge grond.

Veranderlijk als mijn vormen zijn,
Van ijs naar damp, van damp naar ijs.
Brengen emoties soms plots pijn,
Maken je wereld dan even grijs.

Toch kan ik je hart ontsluiten,
Dan voel je weer je ware pad.
Gevoelens kun je makkelijk uiten,
Zonder dat je ze overschat.

Liefde laat ik vrijelijk stromen,
Van jou naar de ander en weer terug,
Je hoeft mij niet langer in te tomen,
Maar bekijkt mij vriendelijk vanaf de brug.

Dit gedicht komt uit de schriftelijke heksencursus

Sommige dagen wil niets lukken,
Je loopt met schoenen vol met lood.
Kun je nergens vruchten plukken?
Draag dan eens een beetje rood!

Ik kan branden en verzengen,
Ik schroei al je angsten weg.
Kan je nieuwe passies brengen,
‘Doe wat je wil’, is wat ik zeg.

Zonder mij heb jij geen streven,
Geen gevoel van richting meer.
Zonder mijn passies in je leven,
Doen zelfs de kleinste problemen zeer.

Want ik transformeer jouw verleden,
Ik zet dat wat klaar is om.
Net als de sjamanen vroeger deden,
Met de ratel en de trom.

Teveel van mij kan je verbranden,
Alleen maar voelen, geen verstand.
Woede is plots goed voorhanden,
Trekt alles uit zijn verband.

Mis je mij dan ben je moe,
Je voelt je somber en onvrij.
In je leven ontbreekt de clou,
Zelfs liefde maakt je niet meer blij.

Steek dan een kaars aan en voel,
De warmte op jouw zachte huid.
Vind in mij jouw levensdoel,
Volg slechts mijn knetterend geluid.

Dit gedicht komt uit de schriftelijke heksencursus.

Wanneer je buiten loopt te dwalen,
Vol met plannen, ideeën, dromen,
Op het punt staat te verdwalen
Zal ik je helpen verder komen.

Ik kan razen over bergen,
Breng je pieken en een dal,
Kan je met mijn gedachten tergen,
Welke route je nemen zal.

Zonder mij kun je niet denken,
Weet je niet meer wat je wil,
Ik kan je ideeën schenken,
Of je volgt mijn elke gril.

Teveel van mij kan je verstikken,
Alleen denken, geen gevoel,
Emoties kunnen je niet strikken
Logica overstijgt zijn doel.

Welke splitsing wil je volgen?
Volg je steeds hetzelfde pad?
Kun je vergeven of blijf je verbolgen
Het loslaten van wat je had.

Volg de kleuren van mijn wind,
Een briesje op een warme dag,
Maakt je speels als je innerlijk kind,
Laat je voelen dat alles mag.

Maar wil je overnieuw beginnen?
Of zoek je de route van jouw levensweg?
Adem ontspannen mijn lucht naar binnen,
En luister stil naar wat ik je zeg.

Dit gedicht komt uit de schriftelijke heksencursus.

Ostaralied
Eostre, Ostara,
Vrouwe van het ei.
Eostre, Ostara,
De lente maakt ons blij.

Laat heel de aarde,
Weer vruchtbaar zijn.
Breng het nieuwe leven,
Onder groot en klein.

Eostre, Ostara,
Vrouwe van het ei.
Eostre, Ostara,
De winter is voorbij.

Ik verwelkom al jouw krachten,
Ik verwelkom jouw gezicht,
Wij hebben zitten smachten,
Naar jouw warmte en jouw licht.

Eostre, Ostara,
Vrouwe van het ei.
Eostre, Ostara,
Maak onze harten vrij.

Imbolclied
De lente mag komen,
De winter is klaar.
Maak je plannen en dromen,
Voor het komende jaar.

De lente mag komen,
De winter is klaar.
Laat energie door je stromen,
Van het naderend voorjaar.

De lente mag komen,
De winter is klaar.
Het land en de bomen,
Alles wordt vruchtbaar.

De lente mag komen,
De winter is klaar.
Het is geen tijd om te schromen,
Dus volg je hart nu maar!

Gedicht van cursiste Loeky - 2017

LichtVrouw - 2017

Gedicht van cursiste Els - 2016

Gedicht van cursiste Lilian - 2014