Van mijn schoonmoeder kreeg ik een tijdje terug het Aloë Vera Handboek. Zij is zelf helemaal fan van aloë vera en ik overdrijf niet als ik zeg dat ze zeker 30 plantjes in huis heeft. Elke vensterbank staat er vol mee.
Aloë vera laat zich dan ook gemakkelijk stekken en mijn schoonmoeder gebruikt het dagelijks. Zowel uitwendig (het sap gemengd met haar dagcrème) als inwendig (in z’n geheel door de smoothie). Zelf heb ik er inmiddels 5: een heel grote en 4 kleintjes die ik zelf heb gestekt. Ik gebruikte ze eigenlijk nooit, maar nadat ik het boekje doorlas en vorige week een reepje arm was vergeten in te smeren besloot ik de aloë vera in te zetten. Dat gaat enorm eenvoudig. Je trekt simpelweg een van de onderste dikke bladeren los en snijdt deze overdwars door met een mes. Het blad veeg je dan met de slijmerige kant over je huid en klaar! Het trekt vrijwel direct in. Na 2x insmeren was de zonverbrande huid al niet meer warm en ook onder de douche een paar uur later voelde ik er niks meer van. De rest van het blad verpakte ik in aluminiumfolie en gebruikte ik de dagen erna als gezichtsgel, heerlijk met dit hete weer! Reden om deze keer een artikel over deze bijzondere plant te schrijven.
Het Aloë Vera Handboek is een klein boekje (eigenlijk meer een leaflet), opgesteld door het Aloe Vera Research Institute in de VS en zit boordevol info over de plant. Het beschrijft dat de aloë vera door de eeuwen heen volop werd ingezet vanwege z’n geneeskrachtige en cosmetische werking. Vooral bij verbrandingen en wondgenezing leek de plant een magische kracht te hebben. De aloë vera is een vetplant. Alle vetplanten kunnen lange perioden van droogte overleven door hun bladporiën volledig te sluiten, zodat er geen water verdampt. Zodra er een bladwond ontstaat, sluit deze vrijwel onmiddellijk. Die eigenschap maakt de plant geschikt om ook bij mensen toe te passen. Hoe aloë vera precies werkt is nog niet duidelijk. Het boekje stelt: “Na drie decennia van intensieve analyse zijn laboratoria er slechts gedeeltelijk in geslaagd om aloë vera’s non-toxische potentieel te verklaren. De gel is een zeer ingenieus mengsel van antibiotische, astringerende en coagulerende stoffen. In simpele termen versnelt het de genezing van verwonde oppervlakken.”
Aloë vera kan door die eigenschappen goed ingezet worden bij (milde) verbrandingen, zonnebrand, snijwonden, littekens, insectenbeten en diverse huidaandoeningen als psoriasis. Het werkt ontsmettend en verkoelend. Je kunt hiervoor de gel uit de bladeren inzetten of het sap dat ontstaat wanneer je een blad uitknijpt. Bij spijsverteringsklachten kun je de gel of het sap opdrinken of je doet een heel stuk blad in de blender. De buitenkant van een blad smaakt vrij bitter, de gel of het sap heeft geen sterke smaak.
Wanneer je een aloë vera-plant wil gaan houden, kan dit zowel binnen als buiten. Hij houdt van warmte en niet teveel water, dus in de winter kun je hem het beste naar binnen halen. De plant heeft volop licht nodig, maar door directe zonnestralen kan het blad uitdrogen en bruin worden. Watergeven hoeft maar eens per 2 weken en in de winter nog minder. Gebruik goed doorlatende potgrond, evt vermengd met wat witzand of grind. Wanneer er uitlopers (babyplantjes) ontstaan kun je deze gebruiken als stekjes, door ze een paar dagen te laten indrogen en dan in de grond te zetten. Heeft je stekje al wortels dan kan deze meteen in de grond. Anders dan bij veel andere planten, doe je het stekje dus niet in een bakje water tot je wortels ziet ontstaan. Sterker nog, je geeft in het begin juist heel weinig water!
Het is belangrijk om te weten dat, hoewel er volop onderzoek naar de plant wordt gedaan, aloë vera geen erkend geneesmiddel is en dat overleg met je huisarts voor gebruik daarom aan te raden valt.
