Blog

Schaduwkantenvisualisatie

Schaduwkantenvisualisatie

Vaak weten we wel welke gedachten ons belemmeren, zeker als we al langere tijd het pad van zelfontwikkeling bewandelen. Maar sommige houden zich schuil in onze blinde vlek.

Samhain is een mooi moment om ze uit de schaduwen te halen en in het licht te zetten, om zo te ontdekken of je deze kant/gedachte/overtuiging wil houden of dat het tijd is om er afscheid van te nemen. De onderstaande visualisatie kan je daarbij helpen.

Je kunt de ingesproken versie hier terugvinden (via Youtube): Ingesproken visualisatie

Ga ontspannen zitten of liggen, sluit je ogen en haal een paar keer wat dieper adem. Voel hoe je met iedere uitademing meer en meer kunt loslaten van de dag tot dusver. Je zakt dieper en dieper weg in je adem, in jezelf. Je merkt dat het donkerder wordt om je heen, totdat je helemaal wegzakt in het duister. Je bent omgeven door duisternis.

Hoe voelt dat? Voel je je veilig in het donker of juist angstig? Laat alle gevoelens maar gewoon toe. Je merkt dat je je niet meer in je kamer bevindt, maar in een koele ruimte. Je staat met je voeten stevig op de grond. Je reikt met je armen om je heen, maar je voelt niets. Alleen een soort mist die af en toe langs je waait. Je probeert vormen of contouren te ontwaren, maar in het duister zie je niks. Je staat hier, kwetsbaar en overgeleverd aan wat zich om je heen bevindt.

Dan, heel langzaam, begin je vormen te zien. Het lijkt alsof het zwart iets minder zwart is geworden. Om je heen hangen sluiers. Grote lappen dunne stof die in het niets lijken te zweven, van plafond tot op de grond. Nu je iets meer kunt zien, durf je voorzichtig rond te lopen. Je handen strijken langs de sluiers en je loopt er tussendoor. Overal waar je kijkt zie je schaduwen van deze sluiers. Sommige stoffen voelen zacht en soepel, andere zijn zwaar en log wanneer je ze opzij wil duwen. Sommige geven helemaal niet mee en dan moet je er omheen. Af en toe zie je vanuit het niets een lichtje oplichten. Poef, en dan is het weer weg. Talloze kleine lichtjes die even schijnen en dan weer verdwijnen. Je probeert er een paar te vangen, maar je bent telkens te laat.

Je bent nu in de kamer van je gedachten. De sluiers staan voor alle ideeën, overtuigingen en oordelen die je hebt over jezelf en de wereld om je heen. Ze zijn als schaduwen in het donker: sommige licht en andere zwaar. De oplichtende flitsen zijn je gedachten. Die komen en gaan en zijn ongrijpbaar. Loop maar even rond in deze kamer en ervaar hoe het hier is. Zijn er veel stugge sluiers of zijn de meeste soepel en makkelijk te bewegen?

Zoek één sluier uit en ga erbij staan. Voel met je handen over de stof en houd deze dan met beide handen vast. Wat gebeurt er nu met je? Welke gedachte, overtuiging of oordeel zit in deze sluier? Terwijl je de sluier vast hebt, word je als het ware meegezogen in het moment waarop deze gedachte in je ontstond. Zie het maar voor je. Wie of wat zorgde ervoor dat deze gedachte zich in jouw kamer van gedachten vastzette? Zei iemand dit tegen je of is de overtuiging in jezelf ontstaan door deze gebeurtenis? Laat alles maar helder worden.

Je komt weer uit die ervaring door bewust met je handen over de stof te aaien. Wil je deze sluier vasthouden in je gedachtenkamer? Zo niet, wat is ervoor nodig om de stof wat zachter, soepeler of minder log te maken? Of om hem opzij te schuiven? Welke andere gedachte zou ervoor in de plaats mogen komen?

Deze ruimte vol sluiers, schaduwen en lichtjes kun je op elk moment weer bezoeken. Voor nu is dit genoeg. Het wordt weer duister om je heen, totdat je niks meer kunt zien. Je bent alleen met je adem. In en uit. Met elke inademing voel je hoe je meer en meer terugkomt naar het hier en nu. Beweeg je vingers en je voeten. Voel de ruimte waar je bent en wanneer je eraan toe bent, open je je ogen.  

Related Articles