Vandaag, op 21 december, is de dag het kortst en de nacht het langst. We vieren het jaarfeest Joel: het lichtfeest. Hoewel het niet koud en guur is, merkte ik de afgelopen weken duidelijk dat het winter is aan hoe kort de dagen zijn.

’s Ochtends vroeg op de fiets in het donker naar mijn werk en aan het eind van de middag in het donker weer terug. Ik geniet dan altijd extra van de lichtjes die iedereen in z’n voortuin heeft opgehangen. Kleine symbooltjes van dat ook in donkere dagen er lichtpuntjes zijn. Met Joel vieren we de terugkeer van het licht. Christenen vieren met Kerst de geboorte van de lichtbrenger Jezus, maar ook lang voordat het christendom ontstond geloofde men dat op de kortste dag van het jaar de zon herboren zou worden. Het was van levensbelang dat de zon terug zou keren uit de dood, omdat die voor warmte en licht zorgt. Hoewel we tegenwoordig kunstmatig licht hebben en ook voor warmte niet langer alleen afhankelijk zijn van de zon, speelt die nog steeds een enorm belangrijke rol in ons leven. In ons hele zonnestelsel zelfs; we draaien niet voor niets letterlijk rond de zon.

Drie weken geleden was ik bij Sonnenborgh, een museum waar de grootste zonnetelescoop van Nederland staat en dat verder geheel gewijd is aan de zon. Toen ik op de maandag erna aan mijn studenten vroeg wat ze van de zon, maan en sterren wisten, was dat heel weinig. Dat inspireerde me om vorige week een les aan het heelal te wijden. Zoals ik in de zomer al schreef toen ik mijn telescoop aanschafte, hebben sterren me altijd gefascineerd. Wanneer ik tijdens een donkere nacht naar de sterrenhemel staar, geeft dat me het gevoel alsof ik deel uitmaak van iets oneindig groots. Een gevoel van eenheid en tegelijkertijd een gevoel van hoe klein ikzelf ben. De Joel-visualisatie van deze keer draait daarom om de sterren en hoe die je in deze tijd van bezinning richting kunnen geven.

Je kunt de ingesproken versie hier terugvinden (via Youtube): Ingesproken sterrenvisualisatie

Sterrenvisualisatie
Onderaan vind je de ingesproken versie.
Ga ontspannen zitten en haal een paar keer wat dieper adem. Laat alle gedachten die je nu niet nodig hebt met je uitademing naar buiten gaan. Stel je voor dat je in je achtertuin staat of ergens anders buiten waar je vaak komt. Het is donker om je heen. De straatlantaarns schijnen met een zachtrode gloed en her en der zie je wat kerstlichtjes branden bij naastgelegen huizen. Het is fris en je trekt je jas dicht tegen je aan. Je ademt de koude nachtlucht in en voelt hoe die tintelt in je neus. Dan richt je je aandacht naar boven, naar de sterrenhemel. Het duurt even voor je ogen gewend zijn, maar hoe langer je kijkt hoe meer sterren je ziet. Allemaal kleine witte stipjes die helder licht schijnen. Je voelt hoe ze zachtjes aan je trekken. Hun zwaartekracht is veel minder goed voelbaar dan die van de aarde, maar het lijkt alsof ze je uitnodigen om hun kant op te komen. Je ademt een paar keer dieper door en voelt hoe de zwaartekracht van de aarde afneemt. Je voeten komen los van de grond en je zweeft naar boven, richting de sterren. Je kijkt achterom en ziet de aarde steeds kleiner worden. Dan kijk je weer vooruit. Welke ster trekt je aandacht? Je merkt dat zodra je je op één van hen focust, je steeds sneller en sneller erheen zoeft. Je kijkt om je heen en ziet overal de gloed van talloze sterren. Hoe is het om hier zo te zweven? Voel je je een met hen? Jij bestaat uit dezelfde atomen als al deze sterren. Niet voor niets zegt men dat we gemaakt zijn van sterrenstof.

Je volgt het onzichtbare pad dat je tussen de sterren door leidt. Welk pad bewandel jij op dit moment op de aarde? Past dat nog bij je? Zijn er dingen die je anders zou willen doen, wanneer je zo vrij was als je nu op dit moment bent? Voel de gewichtloosheid maar eens goed en ervaar wat het is dat je tegenhoudt als je je niet volledig vrij voelt.

Dan is het tijd om terug te gaan. Vanuit de oneindigheid van het heelal, weer terug richting onze aarde. De planeet waarop je thuishoort. Je voelt de aarde aan je trekken, haar zwaartekracht neemt meer en meer toe, totdat je met beide benen weer op de grond landt. Misschien voelt het even onprettig, alsof je tegen je zin vastgehouden wordt. Laat dat gevoel er gewoon zijn en neem de tijd om weer te aarden. Welke stappen wil je komend jaar gaan zetten?

Haal dan nog een paar keer wat dieper adem en open zodra je eraan toe bent je ogen.