De staf wordt in verband gebracht met het element vuur en is verbonden met de god en dus het mannelijke. Het is een ritueel voorwerp dat de meeste heksen op hun altaar hebben liggen.
Sommige heksen gebruiken de staf om de cirkel mee te trekken, in plaats van een athame. De staf is meestal een tak versierd met linten, veren en/of edelstenen. Soms is de tak van z’n bast ontdaan en geheel beschilderd. Het soort hout bepaalt welke eigenschappen de staf heeft. De staf als ritueel voorwerp zou volgens de traditie precies even lang moeten zijn als je onderarm, van het topje van je middelvinger tot het botje van je elleboog. Vaak maken heksen de staf zelf en om te testen of een tak voldoet, kun je hem dus langs je onderarm leggen. Ik heb vaak gehoord van cursisten dat ze hun tak zomaar tegenkwamen tijdens een boswandeling en als het ware ernaar toe werden getrokken. Bijzonder als zo’n tak dan precies de juiste lengte heeft!
Anders dan de athame, die pas in de 20e eeuw werd geïntroduceerd door wiccan Gerald Gardner, kent de staf een heel lange traditie. De staf kennen we allemaal wel als toverstokje van tovenaars. In Assepoester is het petemoei die met haar staf Assepoester omtovert in een prachtige prinses en bij Harry Potter moet elke leerling om zien te leren gaan met zijn of haar ‘magic wand’. De toverstaf heeft daar ook echt een eigen wil en dat komt overeen met hoe toverstokken gezien werden bij de oude culturen.
Stokken binnen oude culturen
Healing sticks of krachtstokken komen we tegen in allerlei culturen. Bomen werden gezien als heilig en men dacht dat een tak de energie bevatte die men aan de boom toekende. Binnen het sjamanisme waren versierde krachtstokken een van de belangrijkste attributen. Wanneer iemand ziek was, gebruikte de sjamaan een van zijn genezende stokken om de zieke beter te maken. Vaak had een sjamaan meerdere stokken, elk met een specifieke betekenis. De staf werd gezien als bezield voorwerp met een eigen wil, niet zomaar als een ding dat precies deed wat zijn eigenaar wilde.
In de Indiaanse culturen kende men het begrip: talking stick. Deze staf was een ceremonieel voorwerp dat werd gebruikt bij vergaderingen binnen de stam. Wanneer iemand deze staf vasthield, mocht hij spreken zonder te worden onderbroken. Zodra degene klaar was met zijn verhaal, gaf hij de stok door aan de volgende. Het was niet alleen uit respect dat men stil was als iemand deze stok vasthield, men dacht ook dat de stok ervoor zorgde dat iemand echt kon zeggen wat hij van binnen voelde en dacht. De stok hielp degene die hem vasthield dus ook in het oprecht en ‘waar’ zijn.
Zelf aan de slag
Zoals we al zagen kun je een staf prima zelf maken. De meeste heksen hebben maar één athame, maar een staf kun je makkelijk meerdere hebben. Je kunt dan onderscheid maken tussen de staf als ritueel voorwerp dat standaard op je altaar ligt en andere stokken of staven die je voor een specifiek doel maakt. Zo zou je een beschermingsstok of krachtstok kunnen maken om een ritueel kracht bij te zetten. Vorig jaar maakten we met het jaarfeest Litha krachtstokken die we vulden met zonne-energie om zo de kracht van de zon te bewaren in de donkere wintermaanden. Wanneer je je in de winter dan vermoeid voelt of last hebt van een winterdepressie, zou je de staf kunnen inzetten om wat van die zonne-energie op te halen. Je zou ook een healing stick kunnen maken en aan iemand cadeau doen die ziek is.
Zodra je een tak hebt gevonden, is het gebruikelijk om de boom waarvan de tak afkomstig is te bedanken. Binnen het sjamanisme liet men vaak wierook achter, wat vruchten of een eigen haar als offer. Je kunt hier natuurlijk een eigen draai aan geven. De tak laat je daarna goed drogen. Dan kun je kiezen of je de bast wil laten zitten of dat je deze verwijderd. Mocht je de bast verwijderen, dan kun je de tak daarna opschuren. Je kunt de tak beschilderen met allerlei symbolen of versieren met linten, veren, kralen of edelstenen. Nadat je tak klaar is, kun je deze inwijden in de cirkel met behulp van de vier elementen
